De Italiaans-Amerikaanse maffia komt oorspronkelijk uit de Sicilliaanse maffia, maar is al jaren lang een aparte organisatie. Verschillende Italiaanse criminele organisaties voegde zich samen met de Sicilliaanse maffia om de moderne pan-Italiaanse maffia in Noord Amerika te vormen. Eind 19e eeuw vormde de eerste Italiaanse Maffia zich in het oosten van de VS. Hierna volgde een aantal golven van Sicilliaanse en Zuid Italiaanse emigratie.
De eerste uit Sicilië geëmigreerde maffiosi waren begonnen met de ‘Black Hand’ afpersing methode. Zij persten immigranten af, door hen een brief te sturen, waarin een geldbedrag eisten dat op een bepaalde plaats en tijdstip gebracht moest worden. Zij dreigden ook fysiek geweld te gebruiken als het slachtoffer zich niet aan de afspraak zou houden. Toen er meer Sicilianen het land binnen kwamen, breidde de criminele activiteiten zich uit tot o.a. drugshandel, prostitutie en diefstal.
In 1919 werd in Amerika de productie, transport, consumptie en gebruik van alcohol verboden. Dit duurde tot 1933 en deze periode word ook wel de drooglegging genoemd. Gedurende deze periode zagen vele criminele organisaties een kans in het verdienen van veel geld, door in achterkamertjes drank te distilleren en dit vervolgens illegaal te verkopen. Hierdoor werden criminelen rijker en machtiger. Steeds meer mensen een toekomst in de criminaliteit en de organisaties werden steeds groter.
Er brak een oorlog tussen de twee regerende criminele ‘families’, de familie van Salvatore Maranzano en die van Joe Masseria. Charles “Lucky” Luciano sloot zich aan bij bij Maranzano en vermoorde Masseria. Maranzano was nu de baas in de onderwereld en noemde zichzelf dan ook de ‘capo di tutti capi’, ofwel baas der bazen. Luciano wilde een einde maken aan deze ongelijkheden in klasse in de onderwereld en smeedde een plan om Maranzano uit te schakelen. Maranzano werd bekend met deze plannen en Luciano kon niet meer dralen. Luciano’s adviseur en goede vriend Meyer Lansky vormde een groep huurmoordenaars om Maranzano uit te schakelen. Deze groep slaagde er ook in om Maranzano te doden en Luciano was de nieuwe ‘capo di tutti capi’, maar hij koos er niet voor om zo genoemd te worden, aangezien deze titel alleen maar voor nog meer problemen tussen families zou zorgen. Hij richtte ‘The Commission’ op, dit werd de hoge raad waar de leiders van de vijf grootste families vergaderden. Dit zorgde ervoor dat de families geen oorlog meer voerden, maar dat er over machtsverdeling eerst vergaderd werd.